Kratowo

Kratowo znajduje się w północno-wschodniej części Republiki Macedonii. Miasteczko  znajduje się w południowo-zachodniej części gór Osogowskie Planiny w dolinie rzeki Kratowo, lewego dopływu rzeki Kriwa Rzeka. Zakłada się, że na dzisiejszym miejscu miasta było miasto pod nazwą Kratis. Pod nazwą Kratis lub Koriton, osada jest wymieniona w okresie bizantyjskim, a dzisiejsza nazwa pochodzi od lokalizacji miasta w kraterze wygasłego wulkanu. W średniowieczu najważniejszą działalnością gospodarczą było górnictwo, które w najbliższym sąsiedztwie rozwinęli Sasi. Będąc ważnym ośrodkiem handlowo - górniczym w drugiej połowie XIII wieku, Kratowo w XIV wieku stało się sławnym centrum handlowym odwiedzanym przez wielu dubrownickich kupców. Podczas rządów tureckich postęp w wydobyciu i handlu W XVI wieku podczas rządów tureckich, Kratowo było największym ośrodkiem wydobywczym w europejskim regionie Turcji. W tym i następnym XVII wieku w Kratowie wykonywano kucie srebrnych monet i wytwarzano wyroby z miedzi. Po wojnie austriacko-tureckiej i powstaniu Karposza Kratowo traci ekonomicznie. W pierwszej połowie XIX wieku liczba ludności wynosiła od 5000 do 6000 mieszkańców, a pod koniec XIX wieku liczba ludności spadła do około 4000 mieszkańców. Między dwiema wojnami światowymi Kratowo nie notuje rozwoju gospodarczego i demograficznego. Po drugiej wojnie światowej liczba ludzi nadal wzrastała, ale w umiarkowanym tempie, tak że od około 2000 mieszkańców w 1948 roku, w 2002 r. liczba  wzrosła do około 7000. Kratowo leży tylko na jednej drodze . Tym sposobem posiada łączność  komunikacyjną  z północnym zachodem, łącząc się z Kumanowo i Kriwą Palanką, a na południu z Probisztip. Dzisiaj Kratowo jest ośrodkiem administracyjno - zarządzania, edukacyjnym i zdrowotnym w swoim obszarze grawitacyjnym. W gospodarce wiodącą rolę odgrywa górnictwo i przemysł.

Architektura Kratowa - warunki reliefowe przestrzeni uwarunkowały Kratowo do opracowania specjalnego podejścia architektoniczno-budowlanego. Domy są amfiteatralnie postawione, o znacznie wyższych wysokościach dolnych  w stosunku do górnej strony. Są to w większości dwupiętrowe lub wielopiętrowe, z wystającymi werandami, z których widać panoramę miasta. Architektura Kratowa charakteryzuje się wąskimi i stromymi uliczkami, wieloma mostami, a także wieloma tradycyjnymi sklepami rzemieślniczymi i różnymi innymi starszymi i nowszymi architektonicznymi budowlami.

Rozmieszczone  wokół bazaru, wraz z wieżami, mosty nadają miastu średniowieczny charakter i atmosferę miasta-muzeum. Przez Kratowo przepływają  Mancewa, Baba Karina i Tabaczka Rzeka, które łączą się  w centrum Kratowa i tworzą Kratowską Rzekę. Mosty zbudowane są z klepanego kamienia, w kształcie łuku, który opada na oba brzegi. Zbudowane na wielu głębokich i stromych korytach rzek, są widoczne między sobą. Najbardziej znany jest Radini Most, ale swoim  pięknem zachwyca Grofczanski,  Czarszian,  Jokszir,  Arguliczki  i Gornomalski most .

O najbardziej znanym moście Radin, opowiada się wzruszającą legendę, mówi się, że w fundamenty żywa Rada została zamurowana . Zgodnie z historią, most został zbudowany przez dziewięciu braci, ale ciągle spadał i  aby go wzmocnić, zdecydowali  aby najmłodszą synową zamurować. Miała dziecko chłopczyka przy piersi , płacząc prosiła, aby zostawiono jej jedną pierś swobodną aby mogła karmić piersią swoje dziecko. Most znajduje się na rzece Mancewa Rzeka , wzniesiony na dwóch  wysokich wieżach.

Kratowo jest miastem o największej liczbie średniowiecznych wież w Macedonii, w sumie 17. Dwanaście znajduje się po lewej stronie Kratowa, a pięć po prawej. Tylko sześć z nich zostało zachowanych, podczas gdy inne są poważnie uszkodzone. Większość wież uległa zniszczeniu podczas powstania Karposzowego. Zlatkowa Wieża jest najstarsza i najbogatsza, zbudowana w 1365 roku. Została nazwana na cześć jej ostatniego właściciela, Gjorgji Zlatkowa, który kupił ją od Asana Efendijia, i po którego imieniu nazywała się wcześniej. Jest zbudowana z grubych kamiennych murów, około sześciu metrów wysokości. Ma trzy piętra i wchodzi się do niej za pomocą ruchomych schodów. Na południowo-wschodniej ścianie znajduje się wgłębienie , w którym znajdowała się łazienka z węzłem sanitarnym. Wieża Eminbegowa ma około 13 metrów wysokości i 6 metrów szerokości. Drzwi wykonane są z rzeźbionego kamienia. Po prawej stronie wejścia, w formie rogu, została wykonana piramida jako niezależny obiekt. Była  to łaźnia z toaletą. Wieża ma trzy kondygnacje, przedzielone drewnianą konstrukcją. Grubość drzwi jest większa niż innych wież i otwiera się obracając wokół grubych osi wspartych w kamiennym wyżłobieniu. Na trzecim piętrze znajduje się kominek, nisza, półki i szafki. Wieża Simić jest najważniejszą, najwyższą i najpiękniejszą wieżą w Kratowie. Została zbudowana w 1370 roku przez ówczesnego władcę Kratowa, wielkiego dostojnika Kostadina Dejanowa. W części wewnętrznej jest podzielona na piętra, z których najpiękniejsza jest czwarta, z pięknym widokiem na miasto. W wyższych partiach dochodzą do nich kamienne schody tunelowe umieszczone na południowej ścianie, co sprawia wrażenie, że odwiedzający przemieszcza się jak  przez tunel. Wieża ma łącznie 69 schodów, oświetlonych trzema małymi otworami, z których jednym jest obserwatorium na północnej ścianie chroniony kamienną tarczą. Na wieży w 1921 roku zainstalowano zegar miejski, dziś jest znany jako wieża zegarowa.