Kiczewo
Skrzyżowanie czterech kierunków drogowych
Kiczewo leży w centralnej części Kotliny Kiczewskiej. Ma korzystną geograficzną i transportową pozycję i jest ważnym skrzyżowaniu czterech dróg: na północ poprzez Strażę do Gostiwaru, Tetowa i dalej do Skopje, na południe przez Presekę do Ochrydu i Strugi, na południowy wschód do Demir Hisar i Bitoli i na wschód przez dolinę nad rzeką Treską w kierunku Makedonskiego Brodu, a stamtąd przez Barbaras do Prilep. Dzięki linii kolejowej, przez Gostiwar i Tetowo, łączy się ze Skopje.
Historycznie, pierwszy raz wymienione jest na początku XI (1018 roku) w jednym dokumencie cesarza Wasilie II o nazwie Kicawis. W średniowieczu miasto było ważnym ośrodkiem wojskowym. Pod koniec XIV i na początku XV wieku zaczęło się rozwijać jako miejsce handlowo - rzemieślnicze. W XVIII wieku Kiczewo było siedzibą sądu. Budowa drogi Skopje – Kiczewo - Ochryd 1919 przyczyniło się do wzmocnienia jego funkcji rzemieślniczo – handlowej .
Pod koniec XIX wieku i na początku XX wieku, miasto liczy około 5000 mieszkańców, a po wojnach bałkańskich spadła do około 1000. Po drugiej wojnie światowej Kiczewo stale się powiększa. W 1948 roku miało 7,280 mieszkańców, w 1961 roku 10,324 mieszkańców, w 1981 - 22.479 mieszkańców, w 1994 - 27 543 mieszkańców, a w 2002 roku miało około 30.000 mieszkańców. Szczególnie znaczący wzrost obserwuje się od 1961 do 1981 roku, kiedy populacja jest podwojona.
Gospodarka jest zdominowana przez górnictwo i przemysł. Zasadnicze znaczenie dla rozwoju gospodarczego Kiczewa są znaleziska złóż rud żelaza i niemetali w okolicy miasta i budowy linii kolejowej z normalnymi szynami Skopje - Kiczewo 1952 roku kiedy Kiczewo staje się ważną stacją towarową w zachodniej Macedonii.Kitino Kale, when Uskana was a border city of Macedonian Empire. The city was well kept and represented a significant military administration as well as trade centre in Byzantines period. The Serbian tsar Urosh II in 1320 was staying here during the Serbian-Byzantine Wars, afterwards Byzantine troops left and the town fell under Serbian governing. Foreign travelling writers from the fourteenth to the fifteenth century mentioned it as Krithchovo or Krtchovo, probably this name was given by the Slays. It was invaded by the Turks in 1385, during Ottoman period it was named Krchovo.
Twierdza Kitino Kale
Kitino Kale jest nazywane szczególne miejsce obok Kiczewa. W niektórych okresach istniała tam główna osada z dwoma rzędami twardych twierdz i kilkoma wieżami. Nadal tam jest jedna z wież, w której znaleziono pieniądze z czasów Aleksandra Macedońskiego i Justyniana. Legenda ludowa mówi, że w pałacu Kale mieszkał Kita , jedna z sióstr Króla Marko, po której Kale otrzymała swoją nazwę. W 1741 roku zbudowano zegar miejski ze strony Kale, który na rozkaz władz serbskich został zburzony w 1938 roku. W XIX wieku Kale było zamieszkiwane przez tureckich magnatów i gubernatorów. Na płaskowyżu Kaleto pozostaje tylko baza. Reszta jest stosunkowo dobrze zachowana i znajduje się pod ziemią. Na Kitino Kale w 1968 r. zbudowano pomnik-konstrukcja walczących Drugiej Wojny Światowej. W tym okresie Kale ponownie stało się centrum miasta. Dziś jest to stanowisko archeologiczne, a cała przestrzeń jest zagospodarowana w kształcie parku i stanowi przyjemne miejsce do rekreacji i spotkań towarzyskich podczas dnia i wieczornych imprez. Kale jest głównym obiektem zainteresowania odwiedzających ten region.
Cerkiew Św. Piotra i Pawła (1907)
jedyny kościół w mieście o długiej tradycji chrześcijańskiej
Pierwsze chrześcijańskie sanktuaria w Kiczewo są wymienione w V i VI wieku. Wcześniej w Kiczewo istniały trzy cerkwie, które podczas rządów osmańskich zostały zniszczone. Cerkiew Św. Piotra i Pawła została zbudowana na fundamentach starszego obiektu w 1907 roku i konsekrowana w 1917 roku. W 1943 roku została ona uzupełniona dzwonnicą, a dziś jest ona rekonstruowana i modernizowana wraz z innymi towarzyszącymi obiektami: chrzcielnicą , jadalnią, biblioteką cerkiewną.
Z urządzaniem wnętrza cerkwi interier i eksterier odzwierciedla specjalny architektoniczny skład i monumentalność cerkwi.
Monaster Zwiastowania Najświętszej Bogurodzicy - Preczista (XIV wiek)
święta świątynia dla dwóch religii: monasterska cerkiew jest tak zbudowana, że pod jednym dachem oprócz chrześcijańskiej znajdują się również ozdoby islamskie.
Monaster poświęcony jest Zwiastowaniu, a ogólne imię to Preczista (od święta Wprowadzenia Matki Bożej do świątyni). Został zbudowany w 1316 roku. Znajduje się w pobliżu Kiczewo, na górze Cocan, na wysokości 920 metrów nad poziomem morza . Dawniej nazywany był monastyrem Krninskim, nazwa po wsi Krnino, która istniała w jego pobliżu aż do XIX wieku. Dzisiaj Święta Bogurodzica Preczista to żeński monaster.
W 1558 roku monaster był spalony do fundamentów, a mnichom udało się uratować przez podziemne tunele. Monaster miał pieczęć z 1763 roku. W 1848 roku były zapalone wszystkie książki monasterskie , które w momencie tam się znajdowały, zostały spalone na rozkaz debarsko - greckiego metropolity Meletijego. Ponadto liturgia nadal odbywała się w języku słowiańskim.
Obecna cerkiew pochodzi z 1850 roku. Nad nową wspaniałą świątynią pracowali mijaczki mistrzowie z grupy malarza Diczo Zografoty , który zakończył ołtarz i jego przestrzeń, a jego syn Abraham trzydzieści lat później, dopracował malowidła ścienne, które oddają swoje piękno. Z swoją świetnością, wartością wyróżnia się piękny ikonostas jak też cerkiewne książki, wśród nich Czwarte - ewangelie z XIV wieku i Psałterza z XV wieku. W kościele znajduje się źródło świętej wody, poświęcone św. Bogurodzicy.
W tym monasterze w dniu 2 sierpnia 2012 roku MPC - OA kanonizuje pierwszych duchownych , trzech mnichów - męczenników z XVI wieku.